In 1921 werd één van de eerste komediesterren van Amerika, Roscoe ´Fatty´ Arbuckle, het slachtoffer van een ware heksenjacht door de media, met als gevolg dat hij bijna ter dood werd veroordeeld. Wat is zijn verhaal?
Roscoe Arbuckle werd op 24 maart 1887 in Smith Centre, Kansas geboren als één van negen kinderen. Hij was erg zwaar als kind, bij zijn geboorte woog hij al ruim zeven kilo. Dit was opvallend, omdat allebei zijn ouders dun en tenger waren. Door Arbuckle´s gewicht geloofde zijn vader ook dat hij onwettig was, daarom werd hij vernoemd naar de New Yorkse senator Roscoe Conkling, een beruchte rokkenjager die zijn vader verachtte.
Het beste van IsGeschiedenis in je inbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Helemaal niks missen? Volg ons op Facebook!
Toen Arbuckle twee jaar oud was, verhuisde de familie naar Santa Ana in Californië, hier trad Roscoe Arbuckle zes jaar later, op zijn achtste, voor het eerst op. Dit deed hij met Frank Bacon´s Company, een klein theatergezelschap van acteur Frank Bacon, Bacons vrouw en een paar andere acteurs. Zij toerden voornamelijk langs locaties in Californië. Arbuckle vond het fantastisch om op het podium te staan en te acteren, maar hier kwam in 1898, toen hij elf jaar oud was, tijdelijk een einde aan. Dat jaar overleed zijn moeder. Door het zware gewicht van Arbuckle was de bevalling traumatisch geweest en dit resulteerde in chronische gezondheidsproblemen die bijdroegen aan haar dood. Arbuckle´s vader had Roscoe altijd al slecht behandeld, maar na het overlijden van zijn moeder werd het alleen maar erger. Zijn vader gaf hem indirect de schuld van de dood van zijn moeder en weigerde hem nog financieel te ondersteunen bij zijn carrière. Arbuckle was hierdoor genoodzaakt om in een hotel te gaan werken.
Het begin van zijn carrière
Tijdens zijn werk in het hotel als tiener kon hij zijn liefde voor het optreden niet bedwingen. Hij had de gewoonte om te zingen terwijl hij aan het werk was en dit werd opgemerkt door één van de gasten, die een professionele zanger was. Hij nodigde hem uit om op te treden bij een talentenshow en dit deed hij. In eerste instantie wist hij het publiek niet te overtuigen met zijn zang en danspasjes, maar wat hij daarna deed zou het begin van zijn komediecarrière betekenen. Bij de talentenjacht was het gebruikelijk dat wanneer het publiek het optreden niet goed vond, de artiest met een gebogen stok van het podium af werden gesleurd. Dit stond ook te gebeuren bij het optreden van Arbuckle, maar toen hij de stok zag naderen sprong hij op eigen initiatief in zichtbare paniek in de orkestbak. Het publiek vond het fantastisch en hij werd als winnaar van de talentenjacht verkozen.
Daaropvolgend begon hij een carrière in vaudeville, een populaire theatervorm met liederen, en dit deed hij later onder andere samen met zijn vrouw, Minta Durfee, een actrice die in stomme films optrad speelde en met wie hij in 1908 was getrouwd. Vanaf 1913 verscheen ook hij in komediefilms, onder andere in Mack Sennett’s Keystone Cops, en werd hij bekend om zijn komische pratfalls en taartgooien. Zijn succes groeide met de dag, dus hij besloot in 1917 een eigen bedrijf op te bouwen en zelf filmscripts te schrijven, veelal in samenwerking met zijn vriend en collega-komiek Buster Keaton. In 1919 tekende hij een contract van één miljoen per jaar bij Paramount Pictures, een enorm bedrag voor die tijd.
Het schandaal
In 1921 kwam er een einde aan dit grote succes. Op 5 september van dat jaar besloot hij even een pauze van zijn werk te nemen en samen met twee vrienden, Lowell Sherman en Fred Fishback, naar San Francisco te rijden. Zij huurden drie hotelkamers af en één daarvan was bedoeld om in te feesten. Meerdere vrouwen werden in de hotelkamer uitgenodigd, waaronder de 26-jarige actrice Virginia Rappe. Wat begon als een vrolijke avond, eindigde in een nachtmerrie. Rappe werd tijdens het feest ernstig ziek en werd meteen onderzocht door de dokter van het hotel. Hij concludeerde dat haar symptomen waarschijnlijk werden veroorzaakt door intoxicatie en hij gaf haar morfine om haar te kalmeren. Rappe werd pas twee dagen na het incident in het ziekenhuis opgenomen, waar ze enkele dagen later overleed aan een gescheurde blaas.
Vlak voordat Rappe in het ziekenhuis overleed, vertelde haar vriendin, Bambina Maude Delmont, aan een dokter dat Arbuckle Rappe verkracht had en dat hij de oorzaak was van haar gescheurde blaas. Toen Rappe schreeuwend van de pijn door andere gasten in de hotelkamer werd gevonden, was Arbuckle ook in diezelfde kamer.
De heksenjacht
De beschuldigingen aan het adres van Arbuckle zetten een ware media-heksenhacht in werking. Hij besloot zichzelf aan te geven en werd drie weken lang in cel 12 vastgehouden in de San Fransisco Hall of Justice. Zowel hij als zijn advocaten hielden vol dat hij onschuldig was en dat hij Rappe toevallig in de hotelkamer vond toen hij naar het toilet ging. Arbuckle en zijn advocaten verzochten het publiek en de media geen oordeel te vellen totdat alle feiten waren vastgesteld, maar daar was het al te laat voor. De politie maakte de politiefoto´s van Arbuckle openbaar, die was gefotografeerd in pak en met een vlinderdas. Binnen de kortste keren stonden deze foto´s op elke voorpagina van de grote Amerikaanse kranten.
Vooral de landelijke krant van William Randolph Hearst maakte misbruik van de situatie door overdreven en sensationele verhalen over Arbuckle te publiceren. Later beweerde de uitgever dat dit verhaal meer kranten verkocht dan de gezonken Lusitania in 1915. Het verhaal werd aangewakkerd door media die in Amerika worden aangeduid als yellow journalism, een vorm van journalistiek waarbij weinig of geen legitiem, goed onderzocht nieuws wordt gepresenteerd, maar wel opvallende koppen worden gebruikt voor meer omzet. De Amerikaanse kranten zetten Arbuckle weg als een brute engerd die zijn gewicht gebruikte om onschuldige meisjes te overmeesteren. Zo publiceerde de San Francisco Examiner een cartoon getiteld: ´They Walked Into His Parlor´, met Arbuckle in het midden van een gigantisch spinnenweb met twee drankflesjes in de hand en zeven vrouwen gevangen in het web.
De grote media-aandacht die de zaak van Arbuckle kreeg, bleef ook niet onopgemerkt bij de filmmakers in Hollywood. Zij waren erg bang voor negatieve publiciteit en vroegen dan ook aan de bevriende collega´s van Arbuckle en aan andere acteurs en komieken om het niet openlijk voor hem op te nemen. Enkelen hielden zich niet aan deze afspraak, zoals Keaton en Charlie Chaplin. Chaplin vertelde aan de kranten dat hij zich niet kon voorstellen dat Arbuckle zoiets zou doen en dat hij ´een geniale man was die makkelijk in de omgang was en nog geen vlieg kwaad zou doen´.
De rechtszaak
Ook tijdens de rechtszaak werd de naam van Arbuckle door het slijk gehaald. De kranten trokken Delmonts verhaal nooit in twijfel en ze bleven Arbuckle geselen. Zijn reputatie was door de Amerikaanse kranten kapotgemaakt, zelfs nadat zijn vrienden Keaton en Chaplin het voor hem opnamen. Daar kwam bij dat de officier van justitie van San Francisco, Matthew Brady, bijbedoelingen had tijdens de zaak. Brady wilde graag de politiek in en zijn doel was om gouverneur te worden. Hij sprak zich openbaar uit over de schuld van Arbuckle en zette getuigen onder druk om valse verklaringen af te leggen.
Arbuckle werd in eerste instantie beschuldigd van moord. Brady wilde koste wat kost dat de doodstraf werd opgelegd, ook om in te spelen op de publieke opinie, waar de roep om de doodstraf groot was na de mediaberichtgeving. Na twee processen zonder duidelijke uitkomst, waarbij Desmont, die zelf een strafblad had, als belangrijkste getuige werd opgeroepen, werd Arbuckle tijdens het derde proces onschuldig verklaard en kreeg hij zelfs excuses van de jury. De uitkomst was dat er geen bewijs op het lichaam van Rappe was gevonden voor aanranding of verkrachting. Arbuckle ging dus vrijuit.
Als oorzaak van haar dood werd de gescheurde blaas aangewezen, waarschijnlijk veroorzaakt door chronische urineweginfecties waar Rappe al langer last van had. Helemaal bewezen is dit echter nooit. Hoewel de onschuld van Arbuckle werd bewezen, is de precieze doodsoorzaak van Rappe dus vooralsnog een mysterie.
Een kapotte reputatie
Hoewel Roscoe Arbuckle door de jury onschuldig werd verklaard, was zijn kapotte reputatie niet meer te redden. Gedurende de acht maanden na de rechtszaak werd hij verbannen uit de filmindustrie. Na die acht maanden mocht hij terugkomen, maar dat had eigenlijk al geen zin meer. Dat deed Arbuckle dan ook niet. Hij veranderde zijn naam naar William B. Goodrich, dat geïnterpreteerd kan worden als ´Will B. Good´, en werd actief achter de schermen om films te regisseren voor vrienden die hem trouw waren gebleven. Hij kwam nauwelijks meer rond in de enige sector die hem bekend was.
Iets meer dan tien jaar later, op 29 juni 1933, kreeg Arbuckle een hartaanval en stierf in zijn hotelkamer. Hij werd 46.
Nalatenschap
Van veel van Arbuckle's films, waaronder de speelfilm Life of the Party uit 1920, zijn alleen versleten afdrukken met tussentitels in vreemde talen overgebleven. Er werd weinig tot geen moeite gedaan om originele negatieven en afdrukken te behouden tijdens de eerste twee decennia van Hollywood. Aan het begin van de 21e eeuw waren enkele van de korte producties van Arbuckle, vooral die met Chaplin of Keaton in de hoofdrol, hersteld, op dvd uitgebracht en zelfs in de bioscoop vertoond.
Ondanks zijn beschadigde reputatie wordt Arbuckle´s vroege invloed op de Amerikaanse slapstick-komedie algemeen erkend. Voor zijn bijdragen aan de filmindustrie heeft Arbuckle zelfs een ster op de Hollywood Walk of Fame gekregen. Dit heeft hij zelf echter niet meer mogen meemaken.
Bronnen:
- Smithsonianmag.com: The Skinny on the Fatty Arbuckle Trial
- History.com: Silent film star Fatty Arbuckle arrested for murder
- Bbc.com: 'Fatty' Arbuckle and Hollywood's first scandal
- Independent.co.uk: Who was Virginia Rappe? The true story of the rising career and shocking death of a 1920s star – and the Fatty Arbuckle trial
- Trutv.com: Fatty Arbuckle and the Death of Virginia Rappe
- Wikipedia.org: Roscoe Arbuckle
- Latimes.com: Roscoe "Fatty" Arbuckle
- Elizabeth Fischer: The Fatty Arbuckle Trial: The Injustice of the Century The Fatty Arbuckle Trial: The Injustice of the Century
- Carolyn Lowrey: The First One Hundred Noted Men and Women of the Screen
